Raadslid in Beeld: Patrick Petzinger
De gemeenteraad heeft een bijzondere plek binnen Aa en Hunze. De raad is een groep van 21 gekozen volksvertegenwoordigers die het dagelijks bestuur controleert. Maar wie zitten er in die gemeenteraad? Wat drijft hun? Waar zijn ze trots op? In deze serie fotograferen we raadsleden op een plek die voor hun belangrijk is en stellen we ze een aantal vragen. Deze week: Patrick Petzinger (Partij van de Arbeid).
Waarom bent u raadslid geworden?
Jarenlang heb ik tegen het gebeuren in de gemeenteraad aangeschopt, kritiek geleverd. Mijn vader zei altijd “als je ergens niet mee eens bent moet je er iets aan gaan doen of stil zijn”. Ik heb besloten de cursus politiek actief te doen en zo ben ik eigenlijk de gemeenteraad ingerold. De cursus gaf mij nog meer inzicht wat er allemaal gebeurd in de gemeenteraad en hoe je invloed kunt hebben.
Welke politieke onderwerpen interesseren u het meest en waarom?
Als lid van de PvdA natuurlijk armoedebestrijding, sociaal domein en niet te vergeten toegankelijkheid. Die zitten verankerd in de beginselen van de PvdA en waar de PvdA voor staat. We stonden landelijk misschien een lange tijd te ver van de mensen af, maar lokaal hebben we altijd de verbintenis gezocht en gehouden. Weten wat er speelt, weten waar behoefte aan is. Toegankelijkheid is voor mij een mooi dossier. We kunnen nog zoveel halen op dat punt. Niet alleen qua gebouwen en dergelijke, maar ook digitaal. We doen steeds meer digitaal en dit moet bereikbaar blijven voor iedereen. Ook de digibeten onder ons.
Wat betekent deze plek voor u?
In 1994 ben ik hier toevallig komen wonen met mijn vrouw. Mijn zoon is hier geboren, we hebben de omgeving zien groeien en veranderen. Het is een plek die mij rust geeft en echt als een thuis voelt. Zeker de hermeandering van de Hunze vlakbij ons is een aanwinst voor onze gemeente geworden. En, niet te vergeten, de STAR-stroomtrein die achter ons huis rijdt en het aangrenzende natuurgebied Grote Gat. Als ik in mijn spaarzame vrije tijd even rustig een kopje koffie drink en naar buiten kijk zie ik de open velden. Ondanks de windmolens prijs ik me gelukkig hier te mogen zijn met vrouw en kinderen. Als ik met onze hond Noor loop, dan spreek ik vaak mensen, net als ik in de Buurthuis De Schalm ben. En eigenlijk is iedereen het over één punt helemaal eens. Nieuwediep is mooi, heel mooi en kan nog mooier worden.
Wat is een leuk feitje over uzelf dat een beeld geeft van wie u bent?
Iets wat ik vaker hoor: “leer nee zeggen”. Dat is een probleem voor mij. Vragen mensen mij iets dan zeg ik zelden nee. Ik vind dat je als raadslid toegankelijk moet zijn. Niet vanuit het pluche beslissingen nemen óver, maar juist met. En de wandeling met Noor kost normaal een kwartiertje, maar vaak duurt de tocht voor mij veel langer. Wat ik overigens niet erg vind hoor.
Wat hoopt u nog te bereiken als raadslid voor Aa en Hunze?
Wat ik hoop te bereiken zijn twee dingen, waarvan één ding als onmogelijk zal worden bestempeld. Bert Hadderingh, mijn voorganger in de raad en helemaal thuis in het sociaal domein, zei ooit dat hij hoopte dat ooit voedselbanken niet meer nodig zouden zijn. Ik hoop dat we als raad dat kunnen bereiken. Zeker nu de instroom alleen maar groeit lijkt dit doel onhaalbaar. Maar dromen mag.
Het tweede punt is wel mogelijk maar moeilijk. Vertrouwen van de inwoners van het prachtige Aa en Hunze terugwinnen. Zij moeten weer vertrouwen krijgen in de gemeente, de politiek en de overheid. Met de aangenomen participatie verordening is er een stap in de goede richting gezet voor het luisteren naar de inwoners. En een mooie uitspraak hierin zou moeten bijdragen het vertrouwen weer te krijgen: "Zeggen wat je doet, doe wat je zegt.”